Jedną z najstarszych  kobylogórskich budowli sakralnych jest kościół katolicki pod wezwaniem św. Jadwigi Śląskiej z 1807 r. świątynia wzniesiona w stylu klasycystycznym.
W 1984 r wybudowano murowaną dzwonnicę, która stylem komponuje się z bryłą kościoła.
W wystroju wnętrza świątyni na uwagę zasługują ołtarz główny z figurą patronki z 1947 r. oraz dwa klasycystyczne ołtarze boczne z obrazami: Matki Boskiej Częstochowskiej i Przemienienia Pańskiego. Godne uwagi są również plafony na suficie, przedstawiające św. Maksymiliana, Chrystusa i symboliczną wizję wyboru Jana Pawła II na stolicę apostolską. Plafony te pochodzą
z początku lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku.

Kolejny cenny zabytek stanowi kościół ewangelicki. Pierwsi protestanci przybyli na ten teren z okolic Milicza w pierwszej połowie XVII w. w okresie wojny trzydziestoletniej. Kościół ewangelicki, jak większość w naszym regionie, wzniesiony został w stylu neogotyckim. Konsekracja świątyni odbyła się w roku 1894. ciekawostką jest, że na tej uroczystości obecna była córka cesarza Niemiec Wilhelma II, która z tej okazji podarowała kościołowi Biblię, zachowana zresztą do dziś. Z uwagi na małą liczbę wiernych nabożeństwa odbywały się tylko w okresie letnim raz w miesiącu.

W miejscowości Pisarzowice znajduje się piękny kościół ewangelicki z kamienia polnego i czerwonego piaskowca, w stylu neoromańskim. Rejestr zabytków poz. 437/A.
Powstał z inicjatywy księcia Gustawa von Curland, właściciela dóbr sycowskich. Wzniesiony w miejscu śmierci syna księcia, Wilhelma w początkach XX w., którego projektantem był Arnold Hartmann z Berlina. Kościół funkcjonował pod nazwą "Prinz Wilhelm Gedachtniskirche" i służył nowopowstałej gminie ewangelickiej, wydzielonej z sycowskiej. Zachowały się na jej murach kartusze herbowe fundatorów, którzy wznosząc tę świątynię chcieli oddać hołd zmarłemu w 1899 r. księciu Wilhelmowi, dlatego też kościół nie otrzymał imienia żadnego świętego patrona. Obecnie jest zrujnowana i opuszczona.

Najważniejszym zabytkiem Myślniewa jest drewniany kościółek, ale nie jest to pierwsza świątynia jaka tu istniała. Prawdopodobnie pierwszą wzniesiono już w XIII w., był to najpewniej kościół parafialny. Obecny kościół wybudowany został w stylu tzw. baroku ludowego w 1746 r. Taka przynajmniej data widnieje na zabytkowej belce tęczowej, która znajduje się w świątyni. Innymi zabytkami są barokowe krzyże ludowe oraz rzeźba przedstawiająca Matkę Bożą z Dzieciątkiem z XIV w. Poza tym w skład wyposażenia wchodzą trzy obrazy: osiemnastowieczny, który przedstawia scenę Ukrzyżowania, obraz koronacji Matki Bożej z 1833 r. oraz ludowy obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem. Znajduje się tu też obraz przedstawiający św. Jana Nepomucena ku czci którego obchodzony jest odpust. Zastanawiające jest usytuowanie kościoła. Postawiony jest on na źródle, co zaznacza się wilgotna plamą na posadzce przed głównym ołtarzem. Ciekawe, jaka intencja kierowała budowniczymi, a może fundatorami? Być może jest to symboliczne nawiązanie do starotestamentowego psalmu 35, który mówi:"albowiem w Tobie jest źródło życia", a może do Apokalipsy św. Jana:"Ja dam pragnącemu darmo ze źródła wody życia". Nie jest to jedyne źródło, jakie tutaj bije. Zaraz za płotem kościelnym znajduje się następne, kolejne natomiast po przeciwnej stronie drogi. Kościółek otoczony jest starym drzewostanem.

Najważniejszym zabytkiem jest usytuowany na wzgórzu w otoczeniu wiekowych dębów i modrzewi drewniany kościół pod wezwaniem św. Mikołaja z 1782 r. Kościół wzniesiony w latach 1780 - 1781, z fundacji Jana i Elżbiety Siewierskich, Józefa Wojakowskiego i Jana Grzymałę Wiewiórkowskiego, przez cieślę Jana Kurzawę. Kościół jest drewniany o konstrukcji zrębowej, z wieżą na słup, zewnątrz oszalowany. Rejestr zabytków, pozycja 113/A.
Świątynia posiada piękny wystrój wnętrza, który tworzą późnorenesansowe i barokowe obrazy i rzeźby. W późnorenesansowym ołtarzu głównym znajdują się obrazy przedstawiające Mikołaja i Jadwigę oraz Adorację Dzieciątka Jezus. W ołtarzach bocznych z drugiej połowy XVIII w. znajdziemy wizerunki Trójcy Świętej i św. Marii Magdaleny. Na uwagę zasługuje piękna barokowa ambona z połowy XVII wieku. Obok kościoła stoi zabytkowa kapliczka z figurą św. Jana Nepomucena, która jest przykładem wpływów śląskich na tym terenie.
Na uwagę zasługuje również plebania murowana powstała w 1 ćw. XIX w. remontowana w 1983 r., budynek gospodarczy, murowany i cmentarz z pocz. XIX w.

Drewniany kościół pw. Trójcy Przenajświętszej wzniesiony w latach 1801-1803, we wnętrzu którego stropy pokryte są polichromią ludową. Znajduję się w nim późnorenesansowy ołtarz z pierwszej połowy XVII wieku z późnogotycką rzeźbą Madonny z Dzieciątkiem.
Kierują się drogą z Marcinek do Mąkoszyc natkniemy się na sosnę z wyrytym na pniu krzyżem, ślad tragicznego wydarzenia. Pod tym drzewem mieszkańcy Marcinek rankiem 1919 roku znaleźli ciało swojego duszpasterza ks. Wincentego Rudy, orędownika polskości śląskich wsi, którego zamordowali żołnieże Grenzschutzu. jest kolejne miejsce pamięci związane z powtsaniem wielkopolskim. W 1986 roku mieszkańcy gminy upamiętnili je pomnikiem proj. ks. Jerzego Żurawskiego.