Gmina Kobyla Góra
Gmina Kobyla Góra (dawn. gmina Kobylagóra) - gmina wiejska w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrzeszowskim. W latach 1975 - 1998 gmina położona była w województwie kaliskim. Gmina posiada swój herb i flagę.
Herb gminy Kobyla Góra stanowi stylizowany wizerunek koła młyna wodnego barwy brązowej na tle drewnianej ściany młyna barwy brązowej ze spadającą nań wodą barwy biało-błękitnej, ujęty w formie koła i umieszczony w czerwonym polu tarczy herbowej.
Flaga gminy Kobyla Góra to prostokątny płat tkaniny o stosunku wysokości do długości jak 5 : 8 złożony z pięciu pasów barwnych jednakowej wysokości ułożonych poziomo:
Herb i flaga są potwierdzone w Statucie gminy.
Gmina Kobyla Góra położona jest w południowej części województwa wielkopolskiego w paśmie Wzgórz Trzebnicko - Ostrzeszowskich. Cała gmina objęta jest krajobrazem chronionym pod nazwą "Wzgórza Ostrzeszowskie i Kotlina Odolanowska". Obszar chronionego krajobrazu stanowią element regionalnego układu chronionego, łącząc się z obszarem chronionego krajobrazu "Wał Trzebnicki" (woj. dolnośląskie), parkiem krajobrazowym "Dolina Baryczy" i obszarem chronionego krajobrazu "Dolina Prosny". Wymienione obszary objęte są Krajowym Systemem Obszarów Chronionych.
Użyta powyżej nazwa Wał Trzebnicki to przede wszystkim pojęcie geograficzne. To pas wzniesień morenowych ukształtowany w okresie zlodowacenia środkowopolskiego. Więcej na temat Wału Trzebnickiego
Na terenie gminy ciekawie ukształtowana jest rzeźba terenu a na nim kilka wzniesień z których możemy oglądać i podziwiać wspaniałe widoki. Jednym z wymienionych wzniesień jest najwyższym wzniesieniem Wielkopolski - Kobyla Góra, którego wysokość wynosi 284 m n.p.m.
Na wzniesieniu tym od 2000 roku stoi 20 metrowy "Krzyż Jubileuszowy", a dla upamiętnienia śmierci Papieża Polaka postawiono dzwonnicę z Dzwonem Jana Pawła II. W każdą Niedzielę Palmową przypada Światowy Dzień Młodzieży i z okazji tej uroczystości zbiera się tam młodzież z całej diecezji, a w każdą niedzielę od maja do września odbywa się o godz. 15:00 Msza Św.
Dzięki wybudowaniu sztucznego akwenu wodnego o nazwie „Blewązka”, Kobyla Góra stała się ośrodkiem turystyki, rekreacji i wypoczynku. Akwen ten przyjął potoczną nazwę „Zalew”. Od strony Kobylej Góry, przy samym zalewie położony jest ośrodek rekreacyjny, w którym jest m. in. klub żeglarski i wypożyczalnia sprzętu wodnego. Zalew jest też miejscem, gdzie swojej pasji mogą oddawać się wędkarze.
W gminie cały czas rozwija się baza turystyczna, do której obok hoteli, pensjonatów i licznych gospodarstw agroturystycznych, należy również stanica harcerska, która od 1979 roku służy harcerzom.
Najważniejsze zabytki gminy Kobyla Góra
- Kościół parafialny pod wezwaniem świętej Jadwigi w Kobylej Górze (1808)
- Kościół ewangelicki w Kobylej Górze (1894);
- Kościół ewangelicki w Pisarzowicach (1901);
- Zabytkowy kościół w Myślniewie (1746);
- Zabytkowy kościół w Parzynowie;
- Zabytkowy kościół w Marcinkach;
- Dworek ziemski w Ligocie (końcówka XIX wieku);
Gmina Kobyla Góra należy do powiatu ostrzeszowskiego i graniczy:
- od zachodu z gminami Międzybórz, Sośnie, Syców,
- od południa z gminą Perzów i miastem Syców,
- od południowego wschodu z gminami Bralin i Kępno,
- od północy i północnego wschodu a gminą Ostrzeszów.
Wsie i sołectwa należące do gminy
W skład gminy wchodzą 23 miejscowości, z czego 14 ma status wsi sołeckich: Bałdowice, Bierzów, Ignaców, Kobyla Góra, Kuźnica Myślniewska, Ligota, Marcinki, Mąkoszyce, Mostki, Myślniew, Parzynów, Pisarzowice, Rybin i Zmyślona Ligocka.
Według danych z 30 czerwca 2016 roku gminę zamieszkiwało 6178 osób. Stanowi to 11,2% ludności powiatu. Natomiast według danych z 31 grudnia 2017 roku gminę zamieszkiwało 6178 osób.
Struktura powierzchni
Według danych z roku 2016 gmina Kobyla Góra zajmuje obszar 129,2 km². Ze względu na niską klasę bonitacyjną gleb, nie posiada on zbyt dobrych warunków dla rozwoju produkcji rolniczej. Specyfika terenu sprzyja bardziej rozwojowi hodowli i turystyki.
Struktura gruntów wchodzących w skład gminy przedstawia się następująco:
- użytki leśne: 44,7%
- użytki rolne: 34,4%
- łąki: 7,8%
- pastwiska: 4,2%
- pozostałe: 8,9%
Gmina stanowi 16,7% powierzchni powiatu. Leży w obszarze chronionego krajobrazu „Wzgórza Ostrzeszowskie i Kotlina Odolanowska”. Jej najwyższym punktem jest wzniesienie Kobyla Góra (284 m n.p.m.), stanowiące najwyższy punkt Wielkopolski.
Siedziba gminy jest Kobyla Góra - wieś położona ok. 10 km na zachód od Ostrzeszowa i ok. 35 km na południowy zachód od Ostrowa Wielkopolskiego. Miejscowość jest siedzibą gminy Kobyla Góra. Kobyla Góra uzyskała lokację miejską przed 1428 rokiem, zdegradowana przed 1900 rokiem. Jest to wieś o charakterze miejskim. Znajduje się tu ośrodek wypoczynkowy, kemping, niewielki zbiornik wodny, zajazd. Punkt wypadowy na Wzgórza Ostrzeszowskie. Położona na terenie Obszaru Chronionego Krajobrazu Wzgórza Ostrzeszowskie i Kotlina Odolanowska. Integralnymi częściami wsi Kobyla Góra są Lipnik, Onufry, Pustki, Sójka, Trzy Kamienie i Wesoła
Dojazd
Główną drogą przecinającą naszą gminę jest droga wojewódzka nr 449 łącząca Ostrzeszów z Sycowem. W Kobylej Górze krzyżują się także drogi powiatowe, dobrze rozwinięta jest także sieć dróg gminnych łączących poszczególne sołectwa.
Rys historyczny
Region kobylogórski był terenem osadniczym. W przekazach źródłowych wiadomość o Kobylej Górze pojawiła się po raz pierwszy w końcu XIV wieku, kiedy w Polsce rozpoczął rządy Władysław Jagiełło. Z tego też okresu zachowały się informacje o budowli obronnej. W pierwszej połowie XV wieku Kobyla Góra była w pełni ukształtowana jako miejscowość, miasteczko posiadało własne instytucje. Była to miejscowość rolnicza, jednak bezpośrednią rolę w jej gospodarce odgrywały młyny oraz zakłady rzemieślnicze, głównie garncarskie i hutnicze. Z tamtych czasów pochodzi koło młyńskie, które obecnie jest herbem miejscowości.
Przywilej na organizacje jarmarków Kobyla Góra otrzymała w dniu 23 października 1509 roku. Został on nadany przez króla Zygmunta Starego we Lwowie. Ze względu na ulokowanie na trasie z Kalisza do Wrocławia oraz położenie przyrodnicze gmina odgrywa znaczną rolę w handlu. W drugiej połowie XVIII wieku państwo polskie utraciło niepodległość, a w wyniku II rozbioru Polski – aż do 1918 roku – z wyjątkiem krótkiego czasu sankcjonowania Księstwa Warszawskiego, obszar ten pozostał pod zaborem pruskim.
W sierpniu 1793 roku Kobyla Góra została skreślona z rejestru miast polskich i pozostaje wsią do dnia dzisiejszego. Ważnym przedsięwzięciem ułatwiającym kontakt z sąsiadującymi miastami było wybudowanie w 1860 roku szosy z Ostrzeszowa do Sycowa i Wrocławia. W tym też okresie został powołany komisarz obwodowy, który administrował sześć wsi.
Pod względem społecznym duże znaczenie w regionie miał bunt chłopów podczas Wiosny Ludów. W okresie dwudziestolecia międzywojennego w Kobylej Górze nie nastąpiły istotne zmiany gospodarcze. Dopiero w 1934 roku, ze względu na chęć wzmocnienia i podniesienia rangi gospodarczo-społecznej miejscowości, doszło do połączenia dwóch wsi sołeckich Kobyla Góra i Góra. Tym samym ustanowiono nowy obszar terytorialny.
Warto zobaczyć
Gmina może pochwalić się kilkoma zabytkami architektury sakralnej wartymi zobaczenia przez przebywających na tym obszarze turystów. Jednym z ważniejszych zabytków jest kościół pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny w Myślniewie. Wybudowany z drewna w I połowie XVIII w. kościółek może poszczycić się trzema wartościowymi obrazami. Ozdobą kościoła są też dwa barokowe, ludowe krucyfiksy procesyjne . W kościele tym, położonym w niezwykle malowniczej okolicy raz w tygodniu, w niedzielę, odprawiane są msze św.
Następnym zabytkiem jest kościół znajdujący się w Kobylej Górze pod wezwaniem Świętej Jadwigi, wybudowany w latach 1806 - 1807 w stylu klasycystycznym Na uwagę zasługują dwa obrazy znajdujące się w bocznych ołtarzach oraz organy kościelne. Jest to kościół parafialny.
W Parzynowie (5 km od Kobylej Góry) znajduje się kościół z 1781 roku z ołtarzem głównym późnorenesansowym i rokokowymi ołtarzami bocznymi. Na przykościelnym cmentarzu można zobaczyć kapliczkę z rzeźbą Jana Nepomucena.
We wsi Pisarzowice można zobaczyć kościół ewangelicki w stylu neoromańskim wzniesiony z inicjatywy księcia Gustawa Birona von Curland właściciela dóbr sycowskich 1900 roku. Obecnie, niestety, tak jak kościół ewangelicki w Kobylej Górze popada w ruinę .
Wał Trzebnicki
Wał Trzebnicki to przede wszystkim pojęcie geograficzne. To pas wzniesień morenowych ukształtowany w okresie zlodowacenia środkowopolskiego.
Wał Trzebnicki jest to makroregion naturalny w południowo-zachodniej Polsce. Stanowi część Nizin Środkowopolskich, o powierzchni wynoszącej 3239 km2 . Oddziela Nizinę Śląsko-Łużycką i Nizinę Śląską na południu od Obniżenia Milicko-Głogowskiego na północy. Wał Trzebnicki jest pasem wzniesień o przebiegu w przybliżeniu równoleżnikowym, ciągnącym się na przestrzeni ponad 200 km, od okolic Żar na zachodzie po okolice Ostrzeszowa na wschodzie, na długości ok. 200 km i szerokości ok. 10 km.
Rzeka Bóbr dzieli Wał Trzebnicki na zachodnie (lewobrzeżne) Wzniesienia Żarskie i wschodnie (prawobrzeżne) Wzgórza Dalkowskie.
Region w przeszłości stanowił granicę, do której dotarł lądolód skandynawski w stadiale Warty. Na zaburzonych glacitektonicznie (pod wpływem przesuwającego się lądolodu) utworach mioceńskich zalegają utwory morenowe i sandrowe. Wysokości bezwzględne dochodzą do 284 m n.p.m. (Kobyla Góra), względne przekraczają 100 m. Obszar stanowi odrębną krainę geobotaniczną, cechującą się znacznym zalesieniem (na zachodzie buczyny, na wschodzie bory szpilkowe).
W okolicach Ostrzeszowa występują złoża gazu ziemnego, na Wzgórzach Dalkowskich, między Lubinem a Głogowem, pokłady miedzi, eksploatowane w Legnicko-Głogowskim Okręgu Miedziowym.
Z Wału Trzebnickiego na Niz. Śląską, w woj. wielkopol. opolskim i dolnośląskim płynie prawy dopływ Odry Widawa.
Najwyższe wzniesienia przekraczają 200 m (Kobyla Góra 284 m.). Na Wale Trzebnickim zachowały się fragmenty naturalnych lasów bukowych (na zachodzie) lub z domieszką jodły i świerka (na wschodzie). Najwyższym wzniesieniem Wału Trzebnickiego jest "Kobyla Góra", położona w obrębie Wzgórz Ostrzeszowskich, na południowy wschód od miejscowość Kobyla Góra.
Region dzieli się od zachodu na wschód na 6 mniejszych jednostek fizycznogeograficznych:
Wzniesienia Żarskie to morena czołowa powstała w okresie zlodowacenia środkowopolskiego. Jej pagórki dochodzą do wysokości 226,9 m n.p.m. Stanowią zachodnią część Wału Trzebnickiego. Na południu graniczą z Borami Dolnośląskimi (Puszcza Żagańska). Główna rzeka to Lubsza, a miasto - Żary.
Wzgórza Dalkowskie pasmo wzgórz morenowych w obrębie Wału Trzebnickiego, między dolinami Bobru na zachodzie a Odry na wschodzie, na obszarze województwa dolnośląskiego i lubuskiego. Od zachodu oddzielone doliną rzeki Bóbr od Wzniesień Żarskich, od wschodu – doliną Odry (Kotliną Ścinawską) od Wzgórz Trzebnickich, od północy ograniczone Pradoliną Głogowską i Obniżeniem Nowosolskim, na południu przechodzą łagodnie w Równinę Szprotawską. Ukształtowanie terenu faliste, średnia wysokość 200 m n.p.m. Do większych miejscowości w obrębie Dalkowskiego Wzgórza należą: Nowe Miasteczko, Gaworzyce, Jerzmanowa i Grębocice.
Obniżenie Ścinawskie (Ścinawski Przełom Odry) to region naturalny w południowo-zachodniej Polsce, stanowiący przełomową dolinę Odry, przecinającą w połowie Wał Trzebnicki. Powierzchnia wynosi 203 km2. Długość to ok. 33 km i średnio 6-7 km szerokości. Cechuje się asymetrią poprzeczną, Odra płynie po zachodniej stronie dna doliny, wschodnia część dna zajęta jest przez rozbudowany system teras rzecznych. Południowa część regionu zalesiona, północna ma charakter rolniczy. Główne miasto to Ścinawa.
Wzgórza Trzebnickie to naturalny region w południowo-zachodniej Polsce. Stanowi środkową część Wału Trzebnickiego, położoną bezpośrednio na północ od Wrocławia, między Obniżeniem Ścinawskim na zachodzie a Wzgórzami Twardogórskimi na wschodzie, otacza łukiem od południa Kotlinę Żmigrodzką. Powierzchnia to 610 km2. Trzebnickie Wzgórza zbudowane są z utworów morenowych, sandrowych oraz pylastych (lessy). Tworzą wygięty ku południu łuk otaczający Kotlinę Żmigrodzką. Morenowe wzniesienia sięgają do 257 m n.p.m. (Farna Góra). Występuje mozaika lasów i pól uprawnych, na południowym skłonie liczne sady. Główne miasta to Oborniki Śląskie i Trzebnica. W środkowej części Trzebnickich Wzgórz znajduje się częściowy rezerwat leśny Las Bukowy w Skarszynie, utworzony 1980, o powierzchni 23,7 ha, obejmujący starodrzew bukowy z domieszkami grabu, dębu, lipy i klonu, a także bogate runo z rzadkimi gatunkami roślin.
Mapa Wzgórz Trzebnickich
Wzgórza Twardogórskie (Wzgórza Milicko-Międzyborskie) to region naturalny w południowo-zachodniej Polsce, część Wału Trzebnickiego, pomiędzy Wzgórzami Ostrzeszowskimi na wschodzie i Wzgórzami Trzebnickimi na zachodzie. Powierzchnia 304 km2. Region, zbudowany głównie z utworów morenowych, w większości zalesiony, tworzy pas wzgórz zamykający od południowego zachodu Kotlinę Milicką. Obszar wznosi się do 272 m n.p.m. W obrębie Wzgórz Twardogórskich wydziela się Wzgórza Krośnickie i Sycowskie. Główne miasta: Syców, Twardogóra.
Wzgórza Ostrzeszowskie, region naturalny w południowo-zachodniej Polsce, stanowiący najwyższą i równocześnie najbardziej wysuniętą na wschód część Wału Trzebnickiego. Powierzchnia 288 km2. Wzgórza Ostrzeszowskie stanowią pas wzniesień, w przybliżeniu o kierunku południkowym, rozdzielających Kotlinę Odolanowską i Milicką na zachodzie od Kotliny Grabowskiej i Wysoczyzny Wieruszowskiej na wschodzie. Wznoszą się do 284 m n.p.m. (Kobyla Góra). Znajdują się tu źródła Baryczy i kilku dopływów Prosny. Region ma charakter rolniczy, miejscami zachowały się płaty lasu. W pobliżu głównego miasta regionu - Ostrzeszowa występują złoża gazu ziemnego.
